Anne's mailwisseling met Steef (Oosterbeek) ...

02-07-2015 05:48
 

Op 1 jul. 2015 om 10:02 heeft Anne Cazemier het volgende geschreven:
 

Beste meneer Oosterbeek,

Wat een plezierige verrassing dat u heeft gereageerd op de Dintelstraat-site, die door Jan Willem van Barneveld wordt beheerd.

Gaat het goed met u? U bent dus leraar geworden aan de PABO in Doetinchem en u woont ook in die stad of omgeving?

Wat heeft het leven u gebracht?

 

Met het klimmen der jaren (ik ben 67 nu) roept het verleden soms om bevestigd te worden en onze klas bewaart goede herinneringen aan de GKS-tijd, aan elkaar en aan de docenten. Het internet geeft vele mogelijkheden tot het vinden van personen, maar bij een eerder zoeken op uw naam stuitte ik op een naamgenoot, een organist/pianist, in wie ik niet u herken. Toch meen ik me te herinneren dat u orgel speelde. Of is dat een foute afslag in mijn geheugen?

 

Waarom zocht ik u? Misschien vooral om u te laten weten dat ik zo verzot ben op taal, op lezen, op literatuur – en ik denk dat dat voor een groot deel uw verdienste is. Dus om u te bedanken voor die beïnvloeding.

 

Mijn schooljufcarrière heeft een aantal wendingen genomen. Ik verhuisde na de GKS (in 1968) naar Arnhem om daar een muziekvakopleiding te gaan volgen aan het toenmalige muzieklyceum. Daar ontmoette ik mijn huidige echtgenoot en na een jaar als onderwijzeres te hebben gewerkt, verhuisden we voor een paar jaar naar het buitenland. Weer terug in Arnhem kozen we er voor dat ik de thuisbasis vormde voor het roerige gezin (vier kinderen plus de onregelmatige werktijden van een musicus). Behalve invalwerk op de school van de kinderen ben ik dus feitelijk maar kort in het onderwijs werkzaam geweest.

Vanaf het moment dat het viertal zelfstandig was, heb ik tien jaar redactiewerk gedaan bij een uitgever/producent van lectuur in aangepaste leesvorm (Dedicon).

 

Uit interesse studeer ik religiewetenschappen in Utrecht aan de universiteit, en ook daar vormt mijn liefde voor literatuur een rode draad in mijn komende afstudeerscriptie, die zal gaan over het gebruik van de Pietà als religieus symbool in het werk van Willem Jan Otten.

 

Ik hoop zo van ganser harte dat het u goed is gegaan en nog gaat.

Het zou prachtig zijn als u onze klasse-reünie kunt komen bijwonen.

 

Met een hartelijke groet,

Anne Cazemier

 

 

 

EA for EAPPI

gr. 45 team Yanoun Sept. – Dec. 2012

www.eappi.org

www.anneobserver.blogspot.com

 

 

Anne, je hebt me verrast met je hartelijke brief. Dank je wel.
De vraag kwam op me af: Wat heeft het leven u gebracht?
Een vogelvluchtig antwoord:
Na de GKS (inmiddels CPA) ben ik, het is 1972, als secretaris gaan werken bij de NZR, de Nederlandse Zendingsraad met als taak: jongeren betrekken bij de derde wereld, ontwikkelingssamenwerking enz. Redactie van enkele jeugdbladen (Marimba o.a.) Ontwerpen van lesmateriaal enz. Eindredactie van het studieboek Kerk aan het werk ...  Een uitdagende baan die (te) veel eiste.
Daarom zijn we in 1974 de IJsel overgetrokken, weer leraar Nederlands, nu aan de CPA Gr. Van Prinsterer. Van dat instituut werd ik in 1982 directeur.
In 1988, ik was inmiddels mededirecteur van het gefuseerde instituut Iselinge, deed zich de mogelijkheid voor vervroegd uit te stappen, de 55+ regeling voor het HBO.
Ik deed m'n werk met toewijding en veel elan, maar ik heb geen moment geaarzeld: doen!
Toen, in 1988, begon m'n tweede leven met van alles en nog wat:
Lid van een commissie die de kwaliteit van Pabo's moest toetsen, 
waarnemend directeur van de Fotovakschool in Apeldoorn,
studie gregoriaans,
voettocht naar de Middellandse Zee,
fietstrektocht van coast to coast, USA, 100 dagen met een groepje Amerikanen,
cantor-organist in RK (gregoriaans), later weer naar de PKN,
trektocht over de Lofoten waar de zon weigerde onder te gaan (voorbij de poolcirkel)
wekenlang gezworven door de binnenlanden van Portugal, later ook door Marokko,
de Shetland eilanden, de woestijnen van Arizona, het onherbergzame Alaska, het prachtige Thüringen enz.
Waarom?
Om tot mezelf te komen, om te gaan waar het asfalt ophoudt, om (andere) prioriteiten te stellen, om weer oog te krijgen voor de primaire behoeften: eten, drinken en beschutting. Om op te staan als de zon verschijnt, om de dag te prijzen als het avond is. Om uiteindelijk weer thuis te komen,
bij mijn vrouw, kinderen en kleinkinderen: goed en wel.
 
Steef

 

 

 

Terug